راه ناهموار خبرنگاری
یکی از مهم ترین این چالش ها، ورود شبکه های مجازی و ابزارهای پیام رسان به امر خبررسانی است، وضعیت خبرنگاران در این سال ها به زمانی شباهت دارد که رادیو با ورود تلویزیون، ماهیت و ضرورت وجودی خودرا در مخاطره دید.
امروزه این شبکه ها و ابزارها در فاصله یک چشم به هم زدن، میلیون ها خبر و اطلاعات را به نزدیک ترین وسیله مخاطب یعنی تلفن همراه یا تبلت او می فرستند، با این شرایط، آیا خبرنگاری ضرورت وجودی دارد؟ حتی اشتراک گذاری سریع اطلاعات توسط مردم و تبدیلشان به «شهروند - خبرنگار» از آنها خبرنگارانی فعال ساخته و به همین دلیل اهالی رسانه های جریان اصلی –مطبوعات، رادیو و تلویزیون- ناچارند مرجعیت خبری خود را بازتعریف کنند.
آسیب شناسی این شبکه های مجازی نشان می دهد که باوجود سرعت انتشار خبر، هنوز صحت این اطلاعات مورد تردید است وبه تائید خبرنگاران رسانه های جمعی نیاز دارد.
از این رو، خبرنگاری هنوز نفس می کشد و مهم ترین مزیتش، انتقال اطلاعات تکمیلی، تحلیلی و شایعه زدایی از فضای گردش اطلاعات است.
هرچه در فضای مجازی شبه خبرها با سرعت بیشتری منتشر شود، اصالت متن های مطبوعاتی به قلم خبرنگاران ارزش بیشتری پیدا می کند.
در این راه آنچه به مدد خبرنگار می آید پایبندی به اخلاق حرفه ای است تا حرفه اش، از اطلاع گردانی شبکه های پیام رسان، ممتاز شود.
بنابراین، در فضایی که خبرنگاری با حجم انبوه اطلاعات سره و ناسره روبه روست، تعریف استانداردها و معیارهای حرفه ای، برای حفظ اعتماد مخاطب به منبع پیامش الزامی است.
دراین صورت هر رسانه ای می تواند به تعریف مقررات خودانتظام بپردازد، مسیری که بسیاری از شبکه های خبری،مطبوعات وخبرگزاری های بزرگ دنیا پیموده اند تاهمچنان اعتبار منبع خود را به رخ مخاطب بکشند.
در ایران نیز خبرنگاران با وجودی که هنوز از داشتن ساده ترین تشکل های صنفی محرومند، برای بازتعریف اصول حرفه ای خود نباید و نمی توانند میدان را به رقیب مجازی واگذار کنند و روز خبرنگار بهترین محمل برای تامل بر این چالش است.
کتایون مصری - روزنامه نگار
