پدرم درباره مهدی حرف‌های زیادی دارد
جمعه, ۲۳ مرداد ۱۳۹۴، ۰۹:۵۸ ب.ظ
همچنان که قبلا گفتم حضورم در انتخابات قطعی نیست. دعوت‌های زیادی صورت گرفته است اما تصمیم نهایی من برای ثبت نام بستگی به شرایط دارد. به دعوت‌کنندگان گفته‌ام حضور من در انتخابات وابسته به شرایط کشور است، اما در صورت نیاز ، خدمت به نظام را رد نمی‌کنم. متاسفانه مشکل کشور دعواهای سیاسی است که بر مسائل مردم اولویت پیدا کرده است و به ویژه در ده سال اخیر وقت اصلی مسئولان به دعوا یا جواب دادن به دعواها گذشته است. لذا حال که خداوند با همت مردم و دلسوزان واقعی انقلاب مجددا مدیریت کشور را به ریل اصلی خود بازگردانده است، اعتدالیون و اصلاح‌طلبان معتدل نباید به دنبال انتقام‌گیری وکینه‌توزی سیاسی باشند چون دوباره همان تنش‌ها در کشور تکرار می‌شود.
پس تکلیف سیاست‌ورزی و سیاست‌بازی گروه‌های سیاسی برای کسب قدرت چه می‌شود؟
درست است که سیاست به معنی مبارزه برای کسب و نگهداری قدرت است، اما اصولی هم دارد. زیرا در همه دنیا، سیاست، ابزاری برای اداره موثرکشور است، اما متاسفانه در ایران این فرهنگ جا افتاده که سیاست ابزاری برای تسویه حساب‌های شخصی وگروهی است و میدان کینه‌توزی وانتقام جویی شده است. متاسفانه بعضی از بزرگان نیز به آن دامن می‌زنند. باید یاد بگیریم که احساسات و خوشامد یا بدآمدن رجال سیاسی از همدیگر را از اولویت مسائل مدیریتی پایدار کشور خارج کنیم. اگر اصلاح‌طلبان به دنبال بازگشت به قدرت برای گرفتن انتقام وتسویه حساب مصائبی که در ده سال گذشته سرآنها آمده باشند، شکست شان از همین حالا قطعی است. باید به‌دنبال حل مسائل کشور ومعیشت مردم باشند و برای این هدف مهم باید بتوانند با بقیه تعامل کنند و کم‌کم خود را برای اهداف توسعه پایدار کشور و واقع گرایی آماده فعالیت نمایند. بسیاری از کینه‌توزی‌ها ودعواها به خاطر آن است که ما شخصیت یک فرد را با عملکرد سازمان زیرمجموعه او گره می‌زنیم و اگر آن سازمان بد عمل می‌کند آن را به حساب شخصیت بد و غرض‌ورزی آن مدیر و شخص مسئول می‌گذاریم در حالی که در اکثر موارد این‌طور نیست و عملکرد سازمان تابع بسیاری از عوامل فراتر از قدرت و اختیار رئیس و مسئول است. مثالی می‌زنم، در طول ده سال گذشته من وخانواده‌ام وحتی شخص آیت‌ا… هاشمی آسیب فراوانی از عملکردهای جهت‌دار و تخریب‌ها و تهمت‌های ناجوانمردانه خوردیم وتحمل کردیم. آقای ضرغامی که من بیش از ۲۵ سال است او را می‌شناسم. در صنایع موشک‌سازی همکار بودیم و می‌دانم خود او در باطن از بسیاری از دروغ هایی که به آیت‌ا… هاشمی و فرزندان ایشان نسبت داده می‌شد راضی نبود. گرچه آقای ضرغامی هم بی‌تقصیر نبود اما الان نباید نسبت به ایشان کینه و کدورتی داشته باشم، فکرمی کنم آیت‌ا… هاشمی هم همین گونه است و با وجود انتقاداتی که به برخی از دستگاه‌ها دارند، حساب عملکرد این دستگاه‌ها را از دیگران جدا می‌دانند، اما افراد تندرویی که بعضا مسئول هم هستند کارهایی انجام داده‌اند، بنابراین ایشان با وجود همه این مسائلی که در چند سال اخیر اتفاق افتاده است همواره با سعه‌صدر رفتار کرده است. من نیز بسیاری از همکاران و دوستان قدیم را که در جبهه مقابل قرار می‌گیرند را مقصر واقعی نمی‌دانم. درباره اصلاح‌طلبان در طول سال‌های ۷۶ تا ۸۴ نیز چنین است.
پس چینش نیروهای سیاسی همکار را چگونه می‌بینید؟
خط کشی بین اصلاح‌طلبان میانه رو و اصولگرایان معتدل معنایی ندارد. اگر قرار است ما امثال آقای لاریجانی را به خاطر عملکرد ۱۰ سال گذشته حذف کنیم، باید خیلی از اصلاح‌طلبان را هم در اواخر دهه هفتاد و اوائل دهه۸۰ که تندرویی‌هایی کردند و منجر به روی کار آمدن تفکر احمدی‌نژادی شد، حذف کنیم، برعکس باید از اعتدال ومیانه روی هرفردی استقبال کرد و به جای گذشته‌گرا بودن، آینده‌گرا باشیم. می‌بینیم که آقای ناطق هم با وجود ظلمی که به او در گذشته شد برای اعتلای کشور جوانمردانه بعضی از ناجوانمردی‌ها را فراموش کرده است و با تمام فشاری که از بعضی از قدرتمندها بر او وارد می شود باز هم به وظایف خود در این مسیر عمل می‌کند.
یکی از اتفاقات مهم کشور در طی این ماه‌ها توافق هسته‌ای بود که میان ایران و کشورهای ۱+۵ صورت گرفت. چقدر این توافق را در پیشرفت کشور موثر می‌دانید؟
توافق هسته‌ای نیز می‌تواند محور همان وحدت ملی باشد که آیت‌ا… هاشمی در سال ۱۳۸۸ در نماز جمعه و بارها در سخنان بعدی مطرح کرد. اگر فارغ از مسائل جناحی و تعصبات به این موضوع نگاه کنیم می‌بینیم که واقعا کشور دستاورد مهمی به دست آورده و از پرتگاه خطرناکی عبور کرده است و آنچه را که حق او بوده به دست آورده است. البته برخی نمی‌خواهند این موضوع به نفع اعتدالیون تمام و ثبت شود و از این سو اعتدالیون هم نباید مساله را جناحی کنند، باید آن را به اسم نظام تمام کنند تا بتوان مسائل روابط خارجی کشور در ابعاد مختلف را حل کرد. اگر دوراندیشی رهبرمعظم انقلاب و تخصص رئیس‌جمهور و همکارانش در وزارت‌خارجه و شورای امنیت و وزارت اطلاعات نبود به اینجا نمی‌رسید. مساله کشور ما روی کار آمدن اصولگرایان واصلاح‌طلبان نیست، بلکه ۳میلیون بیکار، ۲میلیون معتاد، وجود بیش از ۲۰درصد جامعه زیر خط فقر، نابودی محیط زیست، بحران آب، ورشکستگی صنعت، اقتصاد زیرزمینی، فرار سرمایه، رکود و بحران هویت نسل جوان و از این نوع مسائل است و مشخصا با این روندی که ما در ده سال گذشته داشتیم نه تنها این مسائل حل نمی‌شود بلکه اضافه می‌شود. باید به فکر حل این مسائل باشیم. آنها که من را برای شهرداری کاندیدا کردند واقعا اهداف سیاسی نداشتند. دنبال استفاده از تخصص من که در طول ۲۰سال در حمل و نقل عمومی انبوه‌بر پیدا کرده بودم، برای تهران بودند تا مشکل حمل و نقل تهران و در نتیجه محیط زیست و آلودگی هوا در حداقل یک یا دو دوره حل شود. با ارتباط مثبتی که با دولت به وجود آمده بود این کار واقعا امکان پذیر بود. برای مثال درباره شهر تهران که من خود حدود دو دهه به طور مستقیم درگیر مدیریت شهری وحمل‌ونقل آن بودم، شاهد روند خطرناکی هستیم و آن رکود ساخت زیربناهای حمل و نقل انبوه بر، بحران آلودگی هوا و هزاران مساله ومعضل دیگر است والبته مسئولیت این موضوع را نباید تماما به گردن شهردار تهران یا شورای شهر یا دولت بیندازیم، بلکه باید روندها وتصمیمات نادرست را شناسایی واز آنها اجتناب کرده و به سمت راه‌حل‌های درست برویم.
در دولت چطور؟
بخش عمده‌ای از سرمایه‌های ایران و مردم در بخش‌های گوناگون در حال از بین رفتن است. به‌طور مثال بخشی از ذخایر نفتی در مخازن مشترک و ذخایر گاز ایران در حال سوختن در سرچاه وبخشی هم توسط قطری‌های و سایر کشورهای همسایه در حال برداشت است و صنعت نفت به‌جای داشتن حمایت برای حل مساله، تبدیل به میدان برخورد جناحهای رقیب شده است یا بخش عمده‌ای از ظرفیت سیستم حمل ونقل کشور که می‌تواند توسعه یابد درآمد زایی کند و معضلات اساسی مثل تصادفات، سوانح و اتلاف سوخت و را حل کند، معطل مسائل مدیریتی وسیاسی مانده است.
توضیحات شما در حوزه اقتصادی است. تاثیرات توافق در حوزه‌های سیاسی و اجتماعی را چطور تعریف می‌کنید؟
در فضای سیاسی هم به نظر می‌رسد گذشت و پایان کینه‌توزی و تسویه حساب راه‌حل بن‌بست فضای سیاسی کشور باشد، نمی‌شود ما معیاری را بگذاریم که اکثر مسئولان سابق و فعلی کشور را مساله‌دار جلوه دهیم و بخش زیادی از جامعه را که هواداران این مسئولان هستند در برابر نظام قرار دهیم وهزینه را به نظام تحمیل کنیم، به نظرم تنها راه‌حل خاتمه مساله پایان دادن به دعوای گذشته با نگاه وحدت بخش به آینده است.
آیت‌ا… هاشمی چه دیدگاهی در این موضوع دارند؟
تا جایی که من می‌دانم موضع اصلی آیت‌ا… هاشمی، حل مساله مردم و حفظ کشور و نظام است و مسائل شخصی و خانواده ایشان برایشان در درجه دوم قرار دارد و به همین خاطر دیدیم که ایشان هم در انتخابات ده سال قبل و هم در مسائل قبل از انتخابات ۱۳۸۴ در عین اینکه نظرشان را گفتند، پیگیری نکردند و درباره عدم تایید صلاحیت خود در انتخابات گذشته هم سکوت وتحمل کردند و درباره پرونده مهدی هم سکوت می‌کنند، که خدای نکرده مسائل شخصی ایشان وخانواده منجر به ضربه خوردن به انقلاب و ایران نشود، هرچند حرف‌های زیادی برای گفتن دارند و داریم. البته موضع آیت‌ا… هاشمی که در ماه مبارک رمضان هم اعلام کردند، سکوت در این موضوع است، تا تندروها به این بهانه که در کشور در مرحله حساس اجرای توافق است، دعوا وتنش ایجاد نکنند. اگر این رویه یک مبنا در کشور بشود که مسائل شخصی در درجه دوم وبعد از مصالح جامعه قرار گیرد بسیاری از معضلات واتفاقات قابل حل است.
با توجه به گذشت دو سال از دولت آقای روحانی چه نمره‌ای به او می‌دهید؟
با توجه به اینکه از دانشگاه در دوره نخست‌وزیری مهندس موسوی در زمان جنگ تحمیلی و دفاع مقدس به صنایع موشکی سپاه و در دولت هاشمی‌رفسنجانی رئیس بازرسی ویژه و رئیس دفتر رئیس‌جمهور و در دولت اصلاحات و احمدی‌نژاد رئیس هیات‌مدیره و مدیرعامل شرکت راه‌آهن شهری تهران و حومه (مترو) بودم و هم‌اکنون در دولت آقای روحانی خوشبختانه در انتهای ۲۸سال خدمت، به دانشگاه برگشتم می‌توانم در نمره‌دهی بهتر شرکت کنم ولی باید بگویید که در چه زمینه ای؟!
برای مثال عملکرد اقتصادی دولت یازدهم را چگونه می‌بینید؟!
البته من اقتصادی نیستم و باید این موضوع را از اقتصاددانان سوال کنید، ولی به عنوان یک شهروند و مدیر اجرایی می‌توانم اولویت‌های اقتصادی کشور را شمرده و نظر بدهم. برای حل مشکل اشتغال و ایجاد شغل که اولویت اول مردم است، حمایت از تولید و افزایش آن اهمیت بسزایی دارد، این موضوع مهم می‌تواند باعث حل مشکل گرانی و تورم هم بشود. لذا برای تقویت تولید ملی باید واردات کنترل شده باشد و کالاهای ساخته شده کمتر وارد شود. موضوع دوم طرح‌ها و پروژه‌های عمرانی توسعه‌ای کشور است که هم مشکل کشور را در درازمدت حل می‌کند و رفاه و آسایش برای مردم می‌آورد و هم مشکل اشتغال را حل می‌نماید. برای این منظور ابتدا اولویت‌بندی این پروژه‌ها که تعداد ناتمام‌ها زیاد است، لازم است و برای به نتیجه رساندن آن باید به سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی اهمیت دارد تا به کمک دولت بیایند. دولت در این دو سال عمدتا به سیاست خارجی پرداخته است. ضمن اینکه برنامه‌ریزی برای آینده نیز کرده است. باید دید در دو سال مانده به انتهای دولت، برای اشتغال، تولید و طرح‌های زیربنایی چه می‌کنند؟ در این موارد تابه‌حال نمره قابل قبولی نمی گیرد. البته ۱۴ از ۲۰ می‌توان داد. ولی توقع مردم بالای ۱۷ می‌باشد، که اگر به آن دست نیابد برای دور دوم دچار مشکل رأی خواهد شد. انتظارها بعد از توافق هسته‌ای به‌شدت بالا می‌رود و دولت باید بتواند آنها را برآورده کند، لذا توصیه می‌کنم که از نیروهای جوان‌تر و باانگیزه‌تر استفاده شود.
اخیرا گردهمایی کارگزاران برگزار شد و جنابعالی نائب رئیس شورای مرکزی این حزب هستید. میزان تاثیرگذاری حزب کارگزاران را چه‌اندازه می‌بینید؟
حزب کارگزاران سازندگی ایران که در سال ۱۳۷۴ مطرح شد، چند سال بعد به‌طور قانونی ثبت شد. در طول ۲۰ سال گذشته فراز و نشیب هایی را داشته است ولی امروز خود را آزادیخواه، معتدل، متدین، توسعه گرا، عدالت خواه، اصلاح طلب و صلح طلب می‌داند و از اصولی حمایت می‌کند که در گردهمایی اخیر مشخص و تاکید شد که تعداد آن به ۴۰ اصل رسید. این اصول در اندیشه سیاسی، دینی، اقتصادی، اجتماعی، حقوقی، سیاست داخلی و خارجی تعریف می‌شوند که هر یک از این موارد جای بحث جدّی دارد و متاسفانه در این مصاحبه که طولانی شد نمی گنجد. ان شاءا… یک بار دیگر مفصل‌تر صحبت خواهم کرد.
