اگر اقتصاددانان وارد مجلس می شدند چه می شد؟
با توجه شرایط فعلی کشور که نقش اقتصاد برجسته ترشده و همچنین بحران های سیاسی منطقه و کاهش قیمت نفت به حداقل ممکن ، مسائل پسا تحریم و ... اگر می توانستیم به ازای هر حوزه انتخابیه ، یک نماینده اقتصاددان یا حداقل آشنا به مبانی اقتصاد و علوم سیاسی با هردیدگاه اصولگرا یا اصلاح طلب به مجلس می فرستادیم ، چه می شد؟ اما آتچه در حوزه های انتخابیه شهرستانها جاری است این که افراد بدون وابستگی به حزب و مستقل و یا وابسته به دوجریان فکری و یا افراد بانفوذ یا مورد اعتماد نظیر ورزشکار - روحانی – معلم - پزشک و ... که مقام و منزلت هر کدام مورد احترام و ستایش است ، به میدان می آیند و چه بسا به مجلس راه می یابند. همیشه و در همه ادوار مجلس معمولا 10 یا 15 نفر نماینده اقتصاد دان یا کارشناس اقتصادی حضور دارند. همراه کردن 275 نماینده بعدی که هر کدام با بینش های متفاوت ، با مدارک تحصیلی و تجارب متفاوت بوده ، با این اقتصاد دانها باعث اتلاف وقت و لابی گری و .... می شود تا در مورد طرح و لایحه ای توجیه شوند. پاسخ سوال مطرح شده در ابتدای موضوع را می توانید از زبان دو کارشناس مطرح کشور که در برنامه گفتگوی زنده شبکه یک سیما بتاریخ نهم دی ماه سال نود و چهار پخش شد ، بشنوید و ببینید. فایل ویدویی این گفتگو در لینک http://www.telewebion.com/fa/1390968 موجودبوده و قابل دانلود است.
حال که اغلب اقتصاددانان در مراکز تصمیم گیری و دانشگاهی حضور دارند ، چگونه می توان در شهر های کوچک و بزرک کشور دنبال افتصاددان گشت و اینکه آیا مردم عوام به اینها رای خواهند داد؟ حزبی هم وجود ندارد تا برای خود برنامه ای داشته و برای مردم بگوید میخواهد چه کار کند و فردی را برای هر شهر معرفی کند. در اینجا می توان سراغ کسانی را گرفت که تجارب سیاسی و اجرایی در مشاغل ستادی کشور و استان و شهرستان را دارا می باشند. اگر فرد باتجربه در امور اقتصادی در هر دو جبهه اصولگرا و اصلاح طلب یافت نشد به سراغ تحصیل کرده گان رشته های اقتصادی ، سیاسی ، عمرانی برویم. هرچند که به ناگزیرحضور برخی از این افراد شاخص ، تکراری باشد. در دید عوام نماینده ای مورد قبول آنها است که بتواند چند کارخانه و کارگاه و ورزشگاه در حوزه انتخابیه اش بزند و یا معدود افرادی را در مشاغل دولتی استخدام کند. با توجه به شرایط موجود کشور یعنی ورشکستگی صنایع و کارخانجات ، قیمت پایین نفت ، محدودیت استخدام ، بدهی 250 هزار میلیارد ریالی دولت به بانک مرکزی ، بیکاری میلیونی ، ... چنین انتظاراتی عبث و بی فایده است. دعا کنیم بارانی ببارد و اگر ببارد به همه جای کشور ببارد. لطفا یک بار دیگر به متن گفتگوی دو کارشناس زبده در شبکه یک سیما نهم دیماه مراجعه نمایید. این مراجعه به نفع تمام کاندیداها و رای دهندگان تمامی حوزه های انتخابیه هم هست.
به قلم : اسد سلامتی asad_salamati2006@yahoo.com
بسمه تعالی
به : روابط عمومی ریاست جمهوری 30/10/94
موضوع : بروز رسانی پرتال های سازمانی اجزای دولت
سلام و علیکم
احتراما خواهشمند است این متن را به حوزه مرتبط ارجاء فرمایید :
نامه سرگشاده به دولت
نتایج وب گردی ها و مراجعات الکترونیکی به پرتال های سازمانی و صفحات وب مراکز دولتی و شرکتها و سازمان های وابسته این نتایج را می دهد :
1 – بیشتر عیوب در بخش ارتباط با ما وجود دارد. این بخش معمولا یک باکس دریافت پیام دارد. عدم کارکرد صحیح این بخش ، خاطر سازمان های کم کار و تنبل را آسوده می سازد. چرا که دریافت یک پیشنهاد یا تقاضای یک خدمت و یا یک شکایت ، سازمان را مجبور به تلاش برای پاسخ گویی می کند . درسازمان های ایستا چه بهتر که این بخش با دلیل تراشی از کار بیفتد و تنبیه و گلایه ای هم از سوی مافوق وجود نخواهد داشت. گو اینکه هیچ ارتباطی انجام نشده و شهر(سازمان) در امن و امان است !
2 – در برخی از سایت های دولتی این جعبه فاقد قدرت دریافت متن حجیم می باشد. معمولا بیش از 1000 کاراکتر را قبول نمی کند. 1000 کاراکتر یعنی مطلبی در 4 سطر.
3 - در برخی از سایت های دولتی این جعبه توان دریافت سند ، متن (مقاله) ، تصویر را ندارد.
4 - در برخی از سایت های دولتی این جعبه دارای نقص فنی می باشد. مشتری پس از درج مطلب و سپری کردن زمان پس از فشردن دکمه ارسال ، خطا در ارسال پیام مشاهده و فرد از فرط استیصال ، موضوع را به امان خدا می سپارد.
5 – در برخی سایت بخش ارتباط با مخاطب به آسانی قابل رویت نیست.
6- در برخی سایت ها مدیران و حتی خود سایت ایمیل معرفی نکرده اند.
7 – ایمیل های ایرانی در اتصال و ارتباط با یاهو انعطاف ندارند. مشتری دارای ایمیل یاهو نمی تواند به ایمیل ناشناس (ایرانی) از نظر یاهو نامه بفرستد. ممکن است مدیران بلحاظ امنیتی از داشتن ایمیل یاهو یا جیمیل محروم باشند اما این قضیه زمانی مصداق دارد که یک مدیر می خواهد اطلاعاتی را ارسال نماید و گر نه دریافت اطلاعات از داخل و آنهم ایمیل های یاهوی مشتریان آنچنان زیانی را متوجه سازمان نمی کند. اینکه چرا ایمیل اغلب کاربران ایرانی یاهو است شاید پاسخ این باشد که یاهو زودتر از سایرین در معرفی ایمیل خود جنبیده وجهانی شده است و مشتریان لزومی نمی بینند در حالی که با ایمیل خود انس گرفته اند ، مجددا ایمیل های متعددی اختیار کنند.
8 – پرتال هایی هستند که هنوز اطلاعات اولیه خود را نساخته اند از جمله در معرفی خود ، معرفی مدیران و ... گویی که ایجاد پرتال یا از روی تکلیف سازمانی و یا از روی سرگرمی بوده است.
9 – استفاده از تلفن و فکس رفته رفته اهمیت خود را در پرتالها از دست می دهد. چرا که استفاده از تلفن برای ارتباط با سازمان صرفا در وقت اداری میسر است و دوم اینکه دارای هزینه برای مخاطب است و سوم اینکه همه چیز را بصورت مشروح نمی توان با تلفن منتقل نمود. اما نبود شماره تماس هم خالی از اشکال نیست. استفاده از فکس منسوخ شده است.
10 – اگر استفاده از ایمیل یاهو و جی میل برای مدیران ممنوعیت و محدودیت دارد ، تقویت صندق دریافت پیام می تواند نقش ایمیل را بازی نموده و نظر مخاطب را به گوش سازمان برساند.
11 – سرعت اتصال به یک درگاه در یک روز معمولی برای دو سازمان متفاوت است. شاید دهها دلیل فنی در این رخداد وجود داشته باشد اما سرعت اتصال به یک پرتال امتیازی است که می توان به سازمان و طراح وب و تامین کننده هاست و دومین آن سازمان داد. سرعت اتصال در پایتخت که به شاهراهها و شریان فیبر نوری مسلح است نباید مسئول سازمان یا پشتیبان پرتال را به اشتباه اندازد که این سرعت همان است که در دور ترین نقطه از کشور نیز جاری است.
خلاصه :
از آنجا که بلحاظ گستردگی اجزای دولت و سازمانهای وابسته ، امکان رصد همه پرتال ها ممکن نیست ، لذا یادآوری و صدور بخشنامه برای رفع نقایص و حتی دوزبانه کردن سایت ها بدلیل رفع محدودیت های بین المللی ، می تواند به بهبود اوضاع اطلاع رسانی کمک کند. بخش خصوصی ناچار است که به تکامل تن در دهد اما سازمانهای دولتی میل به ایستایی دارند. پرتال سازمان ، آینه همان سازمان است که سرعت دسترسی ، کیفیت ، زیبایی خود را به رخ مخاطبان می کشد. پایگاه اطلاع رسانی دولت و معاون اول رئیس نیز نیاز به بازسازی دارد.چون همین الان جعبه پیامش توان دریافت این مطلب را ندارد!
بقلم : اسد سلامتی asad_salamati2006@yahoo.com