ایثار و شهادت(3)
آذرقلم: ۲۵ اسفند ماه سالروز عروج الگوی مهندسان کشور است. مهندسی که نه با خط کش و نقاله و گونیای دنیوی که به واسطه چشم بیناو فهم معنوی خویش ، خطی به رنگ سرخ بر خاک پاک وطن کشید و خانه ای ساخت در بهشت برین برای خویشتن و پویندگانش.
مهندس ترین شهید حماسه عاشورائی ایران، که نام و یاد او و طرح ها و ابتکارات خلاقانه اش با شور وطن دوستی و ایثار و مهربانی اش در آمیخته و از دیار سربلند آذربایجان تا دشت های تفنیده جنوب و نیزارهای خیبر و بدر و هور را درنوردید آنگاه بر خط سیر افکار دنیادوستان و زیادت طلبان خط بطلان کشید تا خط سرخ شهادت تنها معبر رسیدن به باغ رضوانی باشد که رسولش وعده اش را داده بود برای آنها که پاک ماندندو پاک نیز پذیرفته شدند.
«مهندس مهدی باکری» از نسل باکران شهادت و شهامت، در آبهای خروشان اروند وضوی شهادت ساخت و پیشانی عبودیت به درگاه احدیت را با تمام وجود در قایقی نهاد که او را به ساحل آرامش جاودانگی وجود می رساند. نه سری، نه پیکری و نه اثری…!
او زیباترین سمفونی عاشقانه ایثار و شهادت را با الهام از آموزگاران ماندگار تاریخ تشیع در دشت کربلا، نغمه سرائی کرد تا دنیا دنیاست بداند و به فرزندان نسل های بعد از خویشتن بیاموزد یک وجب خاک این وطن به صدها تن و پیکری چون او می ارزد.
فرزند عاشورائی آذربایجان، حالا خود شمع فروزانی است که روشنگر تاریخ ماست. شمعی که باید در برگ برگ آن ، نام شهید بدرخشد. مخصوصا شهیدی که مهندس است و شهرساز و شهردار!
****
سالهاست که تلاش و پیگیری شهرداران کلانشهرهای کشور و به ویژه مدیریت شهری شهرهای آذربایجان یعنی: تبریز و ارومیه برای ثبت روزی به نام شهردار در تقویم رسمی کشور بی نتیجه مانده است.
کمتر کسی است که سردار شهید آذربایجان یعنی «آقامهدی» بیگانه باشد و حداقل نام او به گوشش نخورده باشد.
این شهرت توام با محبوبیت به گونه ای است که حتی بسیاری از همرزمان و دوستان او هنوز هم ترجیح می دهند به جای استفاده از شهرت او از عنوان« آقا مهدی» برای این سردار استفاده کنند.
محبوبیت آقا مهدی مرز نمی شناسد. چه آنها که جبهه رفته و جنگ دیده باشند چه آنها که به نوعی در ساختار مدیریت شهری دیروز و امروز حضور داشته باشند و چه آنها که دلبستگی چندانی به ارزش های نظام نداشته باشند.
برای همه اینها شهید مهدی باکری، نماد غیرت و شجاعت و ایثار و مهرورزی است شخصیتی که نقل دلاوری ها و رفتارش، برای همه کودکان و نوجوانان و جوانان امروزی از او اسطوره ساخته است.
اما آقا مهدی شخصیتی چند وجهی داشت. او هر چند فرمانده جنگ بود ولی مهندسی زبده و خلاق و در عین حالم شجاع هم بود که تنگ نظری ها و منیت های برخی از زیاده طلبان عصر خویش را برنتابید و کرسی ریاست را به سوی رود دجله ترک کرد او در دوران کوتاه حضور خویش در راس مدیریت شهری ارومیه هم منشا خیر و برکت شد و مرجع و تجلی بسیاری از خاطرات شیرین همکاران و شهروندان ارومیه!
شهردار شهید آذربایجان حالا آن ابهت و جایگاه و آن ارزش و لیاقت را دارد که نامش در سالگرد عروج بی بازگشتش در تقویم سراسری کشور به نام « روز شهردار» ثبت شود. اما حلقه گمشده ای در مراکز تصمیم گیری کلان کشور برای تنظیم و تدوین تقویم سالانه وجود دارد که تاکنون به رغم برخی اظهارنظرها و موافقت های ضمنی این امر محقق نشده است.
****
در سیزدهمین اجلاس عمومی شورای عالی استان‌ها با تصویب طرح دو فوریتی، ۲۵ اسفند “روز شهردار” نامگذاری شد. اما این امرز هنوز هم به معنی اتمام کار نیست . چرا که این طرح باید از هفت خوان تصویب دولت و مجلس هم بگذرد.
در این طرح آمده است: «به منظور ارج نهادن به مقام شامخ شهدای والامقام و قدردانی از تلاش و کوشش شهرداران، روز ۲۵ اسفند سالروز شهادت سردار سرلشکر شهید مهدی باکری به عنوان روز شهردار نامگذاری شود.»
شهید مهدی باکری در ۲۵ اسفندماه در عملیات غرور آفرین بدر، دروازه های بهشت را گشود و نام خویش را بر تارک آذربایجان و ایران جاودانه ساخت. اکنون وظیفه همه ی همرزمان و یادگاران و رهروان اوست که نامش را به نیکی بر تقویم این سرزمین ثبت کنند.
